تعیین گونه و نژاد قارچ های عامل سفیدک سطحی خیار وکدو در مزارع جالیز استان آذربایجان شرقی

جهت شناسایی عامل بیماری سفیدک سطحی خیار و کدو در سطح استان آذربایجان شرقی از نیمه خرداد تا پایان شهریور در ماه 1386 از مزارع مهم خیار و کدو در شهرستان های تبریز، اهر، باسمنج، سراب و شبستر که از مراکز مهم تولید محصولات فوق در استان هستند، نمونه برداری به عمل آمد. شناسایی هر کدام از جدایه ها  با استفاده از مورفولوژی کنیدی ها  و کاسموتسیوم صورت  گرفت. از مجموع  48 جدایۀ جمع آوری شده، 77درصد جدایه ها گونۀ G. cichoracearum و 23 درصد گونۀ P. xanthiiبودند. بنابراین گونۀ G. cichoracearum از فراوانی و توسعۀ بیشتری در سطح استان برخوردار است. تعیین  نژاد  جدایه ها  با استفاده از 10  رقم افتراقی خربزه به  نام های  Iran H ،Vederantis،MR1،  PMR45 ،  PMR5، Edisto 47 ، Nantais oblog ، PI 414723 ، PI 124112  و WMR 29 انجام گرفت. برای اینکار از روش مایه زنی قرص های برگی استفاده شد و بعد از گذشت 15 روز با توجه به آلودگی یا عدم آلودگی هر یک از ارقام افتراقی طبق جدول ارائه شده توسط پیترات تعیین نژاد صورت گرفت. از مجموع 37 جدایۀ  G. cichoracearum، 26 جدایه تعیین نژاد شد که 19 جدایه نژاد صفر و هفت جدایۀ دیگر نژاد 1 معرفی شدند. همچنین از مجموع 11 جدایۀ P. xanthiiهشت جدایه تعیین نژاد شد که همگی متعلق به نژاد صفر هستند.از طرف دیگر ارزیابی میزان مقاومت ارقام افتراقی به جدایه های تهیه شده نشان داد که رقم افتراقی Iran H با میانگین آلودگی 13/15درصد حساس ترین رقم و Edisto 47 با میانگین 56/1 درصد نسبت به گونۀ G. cichoracearum نسبتا" مقاوم است . ارقام  PMR 5 ,MR-1 ,PI 414723 و Nantais oblog هیچ گونه علایمی از سفیدک نسبت به جدایه های این گونه نداشتند و کاملا"مقاوم شناخته شدند. همچنین رقم Iran H با میانگین آلودگی 72/15 درصد نسبت به رقم Vederantis  با میانگین 5/7 درصد از حساسیت بیشتری نسبت به گونۀ P. xanthii برخوردار است. بقیۀ ارقام نسبت به جدایه های این گونه مقاوم بوده و هیچگونه آثار آلودگی در آن ها رویت نشد.